Açıklama / Lezzet
Helios turpunun üzeri mor çizgili orta kaburgalı yapraklı yeşil üstlerle kapatılmıştır. Soğan, kremsi bir ten rengine ve sarı dış cilde ve gevrek beyaz bir iç ete sahiptir. Helios turpları, soğanlar hafif, tatlı ve suluyken genç hasat edildiğinde en iyisidir. Hafif odunsu bir doku geliştirebilirler ve tamamen olgunlaştıklarında aşırı baharatlı olabilirler.
Sezonlar / Kullanılabilirlik
Helios turp, ilkbahar ve yaz aylarında en yoğun sezonla yıl boyunca bulunabilir.
Güncel Gerçekler
Helios turpu, soluk sarı renginden dolayı Yunan güneş tanrısı adını alan bir Raphanus sativus çeşididir. Brassicaceae familyasında şalgam, lahana ve yaban turpu ile birlikte turpgillerden bir kök sebzedir. Sıcak koşullarda çok baharatlı veya acı tatlar geliştirebilen kırmızı turpların aksine Helios gibi sarı tenli turplar, sıcak iklimlerde başarılı bir şekilde yetiştirilebilmeleri ile bilinir.
Besin değeri
Helios turpları, hem kök hem de yeşillikler önemli bir miktar sunan mükemmel bir C vitamini kaynağıdır. Ek olarak, yüksek miktarda su, potasyum, B6 vitamini, demir ve folik asit sunarlar.
Başvurular
Turplar hem pişmiş hem de çiğ uygulamalarda kullanılabilir. Sandviçlere, salatalara, tacolara ve dürümlere dilimlenmiş turp eklenebilir. Bütün olarak servis edildiğinde, yumuşak peynirler, çırpılmış tereyağı veya kremalı soslarla eşleştirildiğinde mükemmel bir meze veya garnitür yaparlar. Ek olarak, ince dilimlenmiş, klasik olarak tostun üstüne veya krem peynir veya tereyağı ile sürülmüş krakerler servis edilebilir. Helios turpları ayrıca kavrulmuş veya kavrulmuş olabilir, bu da turpun doğal olarak tatlı lezzetini artıracaktır. Helios turpları saklamak için buzdolabında saklanmalı ve optimum doku ve lezzet için iki hafta içinde kullanılmalıdır.
Etnik / Kültürel Bilgiler
Helios turpunun aynı tür olduğuna ya da en azından 1885'e kadar uzanan Vilmorin'in Sebze Bahçesinde bahsedilen 'küçük, erken sarı turp turpunun' çok yakın bir akrabası olduğuna inanılıyor.
Coğrafya / Tarih
Helios adıyla bilinen turpun, Çekoslovakya, Kosice'den tohum koruyucu ve yadigarı sarı turp toplayıcısı Alzbeta Kovacova-Pecarova'dan geldiğine inanılıyor. Sarı turp çeşitleri 1700'lü yılların başlarında belgelenmiştir ve benzersiz renklerini genetik bir mutasyondan aldıkları düşünülmektedir. Sadece genetik olarak birkaç eksik gen içeren kırmızı bir turpla aynı yapıya sahipler. Sarı turplar Amerika'da ilk kez 1800'lü yılların başlarında ortaya çıktı ve kırmızı muadillerine göre daha sıcak iklimlerde başarılı bir şekilde yetiştirilebilmelerinin bir sonucu olarak tohum kataloglarında sürekli popülerlik kazandı. Bununla birlikte, lezzetleri kırmızıya kıyasla soldu ve on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısına kadar, daha hassas bir doku ve yumuşak bir tada sahip geliştirilmiş çeşitler pazara girecekti.
