| Food Buzz: Muzların Tarihi | Dinle |
Yetiştirici
| Santa Barbara Organics LLC |
Açıklama / Lezzet
Orinoco muzu, üç ila 6 metre boyunda her yerde büyüyebilen orta büyüklükte, tamamen yeşil bir bitkide büyür. Doğru yetiştirme koşulları altında, bitkinin çiçek sapı, köşeli bir şekle sahip, yaklaşık 15 cm uzunluğunda ve 5 cm kalınlığında küçük, kalın muzlarla 3 ila 5 'el' demetleri geliştirecektir. Orinoco muzları genellikle yeşilken, eti hala sertken hasat edilir. Bitki üzerinde olgunlaşmaya bırakılırsa cilt sararır ve koyulaşmaya başlar. Sert, hafif lifli bir çekirdeğe sahip, olgunlaştığında yumuşak ipeksi bir dokuya sahiptir. Orinoco muzları nispeten nişastalıdır, ancak parlak bir meyve aromasıyla tamamen olgunlaştığında lezzetli bir tatlı tat ve yumuşak bir doku geliştirecektir.
Sezonlar / Kullanılabilirlik
Orinoco muzları yıl boyunca mevcuttur.
Güncel Gerçekler
Bazen Burro veya Bluggoe muzları olarak adlandırılan Orinoco muzları, botanik olarak Musa paradisiaca olarak sınıflandırılır ve Venezuela'nın Orinoco Nehri Vadisi olarak adlandırılır. Güney Amerika muzu, Güney Kaliforniya'da ve Amerika Birleşik Devletleri'nin Körfez Kıyısı'nda en yaygın olarak yetiştirilen çeşittir. Dayanıklı Orinoco muz bitkisi, yetiştiriciler ve ev bahçıvanları arasında popülerdir çünkü soğuk havaya dayanabilir ve meyvesi çatlamadan ağaçta olgunlaşır. Orinoco muzları genellikle çiğ yemek yerine yemek pişirmek için kullanılır.
Besin değeri
Diğer çeşitler gibi orinoco muzları da zengin bir karbonhidrat ve lif kaynağıdır. Aynı zamanda iyi bir potasyum ve B6 ve C vitaminleri kaynağıdırlar.Muz ayrıca antioksidanlar dopamin ve catchin içerir.
Başvurular
Plantain hazırlamaya benzer yöntemlerle yemek pişirmek için Orinoco muzları tavsiye edilir. Güney Amerika muzları börek ve muzlu ekmek yapmak için çok uygundur. Orinoco muzlarının nişastası, bütün olarak kızartmaya iyi gelir. Meyveyi soyun ve ikiye veya üçe bölün, hamurla kaplayın ve kızarana kadar yağda kızartın. Yeşil Orinoco muzları bir hafta içinde oda sıcaklığında olgunlaşır. Olgunlaşmayı geciktirmek için soğutun.
Etnik / Kültürel Bilgiler
Muzlar aslen Güneydoğu Asya'ya özgüdür ve tarihçesi çok eski zamanlara dayanmaktadır. Bugün, muz bitkileri, dünya çapında muz yavrularının (bitkinin rizomları tarafından yayılan filizler) yayılmasına yardımcı olan kaşifler ve tüccarlar sayesinde dünyanın dört bir yanındaki tropikal ve subtropikal iklimlerde gelişiyor. Musa cinsinin moleküler analizi, iki 'ana' muz çeşidi olan M. acuminata ve M. balbisiana'yı doğruladı. Orinoco muzunun hafif çeşitleri Tayland, Malezya ve Endonezya'da bulunmaktadır. Günümüzde bilinen tüm yenilebilir muz çeşitleri, meyvede bulunan kromozom setlerinin sayısına dayanan tanımlamalara sahip melezlerdir. Orinoco muzları, Bluggoe olarak adlandırılan bir 'ABB' çeşididir. Üretken bir şekilde büyüdükleri Orinoco Nehri havzası için adlandırılırlar, ancak Matavia veya Kluai Som olarak bilinen bir Güney Asya çeşidinin muhtemelen uzun mesafeli bir ilişkisi vardır. 'Orinoco' olarak anılan neredeyse farklı iki çeşidi vardır. Biri Küba adasına özgü ve biri yüzyıllar önce Amerika Birleşik Devletleri'nin Florida kıyılarına götürüldü.
Coğrafya / Tarih
Orinoco muzlarının, diğer birçok soğuğa dayanıklı muz çeşidinin ortaya çıktığı düşünülen Venezuela'nın Orinoco Nehir Havzası'na özgü olduğuna inanılıyor. Güney Amerika muzları ilk olarak 1610'da Florida'da ekildi ve en çok güneş ışığı durumunda yetiştirilen muzlardır. Orinoco muzları da Güney Kaliforniya'da yetiştirilir, ancak çoğunlukla süs olarak yetiştirilir. Doğru yetiştirme koşulları altında ve uygun bakımla, Orinoco muz bitkileri yıl boyunca büyüyebilir ve meyve verebilir. En yaygın olarak Körfez bölgesinde ve Güney Kaliforniya'da seçkin yetiştiriciler ve özel pazarlar aracılığıyla görülürler.
