Pacay Fruit Bilgileri, Tarifler ve Gerçekler

Açıklama / Lezzet

Pacay ağaçları 18 metre yüksekliğe kadar büyür ve dallardan sarkan uzun, silindirik baklalar üretir. Koyu yeşil bölmeler, ortalama 3 ila 30 santimetre uzunluğunda boyut olarak değişir ve kalın, kösele kıvamında düz ila hafif kavisli olabilir. Kabuğun içinde, süngerimsi bir dokuya sahip beyaz, pamuk benzeri bir hamur, çok sayıda pürüzsüz, siyah tohumu kaplar. Tohum sayısı, kabuğun boyutuna bağlı olarak değişir ve büyük baklalar 20'ye kadar tohum içerebilir. Pacay meyvesinin çiğnenebilir, beyaz posası taze olduğunda yenilebilir ve vanilyayı anımsatan hafif tatlı bir tada sahiptir. Siyah tohumlar çiğ olduklarında yenmezler ve tüketilmeden önce pişirilmeleri gerekir, bu da hafif, cevizli bir tada sahiptir.

Sezonlar / Kullanılabilirlik

Pacay meyveleri, Güney Amerika'da yağmur mevsimi olarak da bilinen yazdan kışın başlarına kadar mevcuttur.

Güncel Gerçekler

Botanik olarak Inga feuillei olarak sınıflandırılan Pacay meyveleri, Fabaceae veya baklagil ailesine ait çeşitli dondurma fasulyesidir. Inga cinsinde bulunan 350'den fazla tür, görünüş olarak benzer, tatlı etli kösele baklalar yetiştirir ve benzerliklerinden dolayı çoğu tür birbiriyle karıştırılır. Yerel pazarlarda, kapsüller de genellikle etiketlenir ve dondurma fasulyesi adı, türler arasında dönüşümlü olarak kullanılır. Pacay meyveleri, Güney Amerika'da, özellikle Andean eyaletlerinde tropikal ve subtropikal iklimlerde bulunan eski bir baklagildir ve aynı zamanda Guaba, Shimbillo ve Guama olarak da bilinir. Uzatılmış kapsüller öncelikle tatlı bir atıştırmalık olarak tüketilir, ancak şefler de pamuk benzeri hamur ve tohumları yenilikçi mutfak uygulamalarında bir aroma olarak kullanmaya başladılar.

Besin değeri

Pacay meyveleri, kemik ve diş büyümesine katkıda bulunan mineraller olan kalsiyum, fosfor ve demir kaynağıdır. Bölmeler ayrıca bağışıklık sistemini güçlendirmek ve vücudu dış çevresel hasarlara karşı korumak için C vitamini olarak da bilinen bir miktar askorbik asit içerir. Geleneksel Güney Amerika ilaçlarında, Pacay meyvelerinin sindirimi artırdığına, mide tahrişlerini azalttığına ve bir anti-enflamatuar görevi gördüğüne inanılıyor.

Başvurular

Pacay meyveleri, posanın ince tatlı tadı ve pamuğa benzer kıvamı doğrudan tüketildiğinde ortaya çıktığı için taze uygulamalar için en uygun olanıdır. Kabuklar elle kırılarak açılabilir ve posa çiğ yenerek tohumları çıkarılabilir. Taze uygulamalara ek olarak, hamur, smoothie'ler, kokteyller ve meyve suları dahil olmak üzere içeceklere karıştırılabilir veya dondurma ve şerbeti tatlandırmak için kullanılabilir. Pacay meyveleri ayrıca mus, nuga ve şeker gibi tatlılara dahil edilebilir veya salatalar için soslara karıştırılabilir. Tohumlar çiğ olduğunda yenmez, ancak tuzlu suda kaynatılarak atıştırmalık olarak tüketilebilir veya pişirilebilir, toz haline getirilebilir ve yumurta haline getirilebilir. Pacay tohumları ayrıca kavrulmuş, öğütülmüş ve krep şeklinde kızartılmış veya uzun süreli kullanım için pişirilip kurutulabilir. Pacay meyveleri tarçın, yenibahar, karanfil, zencefil ve kakule, vanilya, çikolata, karamel gibi baharatlarla ve mango, armut, çilek ve hindistancevizi gibi meyvelerle iyi eşleşir. Tüm Pacay bölmeleri buzdolabında saklandığında 3 ila 5 gün saklanacaktır.

Etnik / Kültürel Bilgiler

Güney Amerika'da, Pacay ağaçları, yenilebilir baklalarının ötesinde değerlidir ve ev bahçelerine, parklara ve şehir meydanlarına dekoratif bir ektir. Ağaçlar, geniş yayılan dalları ve uzun, asılı baklaları ile görsel olarak çekici kabul edilir ve genellikle benzersiz görünümlerini sergilemek için kendi başlarına dikilir. Süs kullanımlarına ek olarak, Pacay ağaçları, kahve ve çay bitkileri için geniş gölge sağlamak için plantasyonlarda işlevsel bir role sahiptir. Ağaçlar dikildiğinde, kökler de toprağa azot katarak ekim bitkileri için doğal gübre sağlar. Pacay ağaçları, yeşil kapsülleri mevsimde yerel pazarlarda satabildikleri için plantasyon çiftçileri için ek bir gelir kaynağıdır. Ayrıca ağaçları inşaat için yakacak odun veya kereste olarak da kullanabilirler.

Coğrafya / Tarih

Pacay meyveleri, binlerce yıldır yetiştirildiği Güney Amerika'ya özgüdür. Bölmeler İnka çanak çömleklerinde tasvir edilmiştir ve tohum kalıntıları, M.Ö. 1000 yılına kadar uzanan mezarlarda bulunmuştur. Güney Amerika'da uzmanlar, Pacay'in And dağlık bölgelerinde ortaya çıkmış olabileceğine ve hem süs hem de besin kaynağı olarak ekildiği Ekvador ve Peru'nun kıyı bölgelerine taşındığına inanıyorlar. Bugün Pacay meyveleri Güney Amerika'da büyüyen bölgelerinde yerelleştirilmekte ve pazarlarda taze olarak satılmaktadır. Genellikle Pacay ile karıştırılan Inga cinsine ait diğer türler, Güney Amerika, Orta Amerika, Meksika ve Karayipler'deki tropikal ve subtropikal bölgelerin daha geniş bölgesinde bulunabilir.