| Yiyecek Buzz: Mantar Tarihi | Dinle |
Açıklama / Lezzet
Sütlü mantarlar, uzun, kalın bir gövdeye bağlanan, ortalama 10-14 santimetre çapında yuvarlak kapaklarla orta ila büyük boyuttadır. Pürüzsüz, sıkı başlıklar gençken dışbükeydir, yaşla birlikte düzleşir ve olgunluk boyunca saf beyaz kalır. Başlığın altında çok sayıda beyaz, kalabalık solungaç vardır ve beyaz gövde ortalama on santimetre yüksekliğindedir ve yoğun, etli bir kıvama sahiptir. Sütlü mantarlar genellikle tek bir tabanda büyüyen birden fazla gövdeyle bulunur ve adaş rengini kaybetmez veya yaşla veya kullanımla renk değiştirmez. Pişirildiğinde, Sütlü mantarlar yumuşak, yağlı bir tada ve turplara benzer bir aroma ile yumuşak ve çiğnenir.
Sezonlar / Kullanılabilirlik
Yabani Sütlü mantarlar ilkbaharın sonundan yaza kadar bulunurken, ekili versiyonlar yıl boyunca mevcuttur.
Güncel Gerçekler
Botanik olarak Calocybe indica olarak sınıflandırılan sütlü mantarlar, Hindistan'ın sıcak ve nemli ikliminde yetişen ve yetiştirilen tek mantar türüdür. Dhuth chatta ve Swetha mantarları olarak da bilinen Sütlü mantarlar, süt beyazı renklerinden dolayı adlandırılmışlardır ve isimleri, beyazın 'Sweth' veya 'saf' anlamına gelen 'Swetha' olduğu Sanskritçe'nin eski Hindu dilinden gelmektedir. Sütlü mantarlar hala yol kenarlarında ve tarlalarda yabani olarak yetişiyor ve besin açısından zengin özellikleri, uzun raf ömrü ve mutfak uygulamalarında çok yönlülüğü nedeniyle tercih ediliyor.
Besin değeri
Sütlü mantarlar mükemmel bir B2, E ve A vitamini, fosfor, potasyum ve selenyum kaynağıdır ve ayrıca kalsiyum, C vitamini, demir ve çinko içerir.
Başvurular
Sütlü mantarlar en çok soteleme, buharda pişirme, ızgara ve kaynatma gibi pişmiş uygulamalar için uygundur. Mantarın kalın, etli dokusu köriler, çorbalar ve güveçler için uygundur ve ızgara sebzeli sandviçler ve burgerler için portobello mantarı yerine kullanılabilir. Omlet gibi yumurtalı yemeklerde, bir pizzanın üstüne veya makarnaya karıştırılarak kullanılabilirler ve popüler olarak pankit, lumpia, adobo, tinola, dinuguan ve sisig gibi Filipin yemeklerine eklenirler. Sütlü mantarlar, domuz eti, kümes hayvanları, sığır eti ve balık, karides, domates, patates, havuç, dolmalık biber, Çin lahanası, yeşil fasulye, kalamar, papaya, malunggay yaprakları, kimyon, kişniş, köri tozu, zerdeçal gibi etlerle iyi eşleşir. sarımsak, soğan, zencefil, pirinç ve erişte. Uzun bir raf ömrüne sahiptirler ve soğutmaya ihtiyaç duymadan bir hafta öncesine kadar oda sıcaklığında tutulabilirler. Soğutulduklarında, beş gün daha saklanırlar.
Etnik / Kültürel Bilgiler
Sütlü mantarların ticari olarak yetiştirilmesi başlamadan önce, Doğu Hindistan'ın Batı Bengal eyaletindeki insanlar, yerel pazarlarda satmak için mantarları doğadan toplayacaklardı. Sütlü mantarlar benzersiz bir çeşittir çünkü çoğu mantar Hint ikliminin aşırı sıcağında gelişemez. Sütlü mantarlar yalnızca sıcaklığın 25 ila 35 ° C arasında olduğu ve nemin de yüksek olduğu bölgelerde yetişir. Ayrıca yetiştirilen diğer mantarların çoğundan çok daha az su gerektirirler. Sütlü mantarlar bol miktarda besin sağlar ve Hindistan pazarları için bir gelir kaynağıdır. Pek çok yerli, Hindistan'dan ilk yetiştirilen ve ticari olarak temin edilebilen mantar oldukları için bu mantarlarla gurur duyuyor.
Coğrafya / Tarih
Sütlü mantarlar kuzeydoğu Hindistan'a özgüdür ve başlangıçta yalnızca vahşi doğada bulunurdu. 1970'lerde Batı Bengal'de erken ekime dair bazı kanıtlar bulundu, ancak 1990'ların sonlarına kadar mantarın Tamil Nadu Tarım Üniversitesi'nden Dr. Akkanna Subbiah Krishnamoorthy tarafından yeniden keşfedildiği ve ticari olarak yetiştirildiği görülmedi. Günümüzde sütlü mantarlar ağırlıklı olarak Hindistan'daki yerel pazarlarda bulunur, ancak Çin, Malezya, Singapur ve Endonezya'nın tropikal bölgelerinde de bulunabilirler.
Tarif Fikirleri
Sütlü Mantar içeren tarifler. Biri en kolayı, üçü daha zordur.
| Yemek Vedam | Mantar Turşusu | |
| Aç Aşçı | Sütlü Mantar Krema Soslu Lengua |
