| Windrose Çiftliği | Ana Sayfa |
Açıklama / Lezzet
Sibirya yengeçleri, çapı bir inç veya daha az olan küçük meyvelerdir. Türüne bağlı olarak kırmızı veya sarıdır, bazıları mavimsi çiçek açar. Bazılarının iç hamurları, rengi doymuş bordo renginden, baştan sona akan sadece açık kırmızı şeritlere kadar değişir. Bu yengeçler, biraz daha yumuşak bir dokuya sahip, parlak asidiktir. Sibirya yengeç ağaçları çok büyüktür ve kuraklığa ve soğuğa dayanıklıdır.
Sezonlar / Kullanılabilirlik
Sibirya yengeçleri yaz sonundan kışa kadar mevcuttur.
Güncel Gerçekler
Sibirya yengeçleri botanik olarak Rosaceae ailesinin bir parçası olan Malus baccata olarak bilinir. Sibirya yengeç elması, soğuğa dayanıklılığı nedeniyle diğer yengeç elma çeşitlerinin deneysel ıslahı ve aşılanması için sıklıkla kullanılır. Kırmızı, Sarı ve Dolgo dahil olmak üzere çeşitli Sibirya yengeç çeşitleri vardır.
Besin değeri
Yengeçler birçok önemli besin içerir. Özellikle C Vitamini bakımından zengindirler, ancak aynı zamanda kalsiyum, demir, potasyum, bakır ve daha fazlasını içerirler.
Başvurular
Yengeçlerin çok buruk, ekşi bir tadı vardır ve genellikle taze yemeleri hoş değildir. Bununla birlikte, mükemmel jöle, reçel ve sos yaparlar ve geleneksel olarak elma şarabında kullanılırlar. İngiliz stiltonu gibi güçlü mavi peynirlerle iyi eşleşirler.
Etnik / Kültürel Bilgiler
Sibirya yengeçlerinin mutfağın ötesinde birçok kullanımı vardır. Bazen çiftliklere rüzgar perdesi olarak dikilirler, geyik ve kuşlar gibi yaban hayatı için koruma ve yiyecek sağlarlar, odun üretirler ve süs ağaçları olarak kullanışlıdırlar.
Coğrafya / Tarih
Sibirya yengeçleri Asya'da ortaya çıkarken, çeşitli şekillerde Amerika Birleşik Devletleri'ne gittiler. Dolgo çeşidi, 1897'de bir bitki yetiştiricisi tarafından Rusya'dan Dakotalara getirilirken, Kızıl Sibirya Fransa'dan getirildi. Adından da anlaşılacağı gibi, Sibirya yengeçleri özellikle dayanıklıdır ve soğuk iklimlerde iyi büyür.
